bób

Bób to roślina strączkowa z rodziny bobowatych.
Jego pochodzenie jest nieznane.
Od tysiącleci uprawiany w krajach arabskich i Europie,
obecny już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie.
Młode, niedojrzałe strąki po ugotowaniu lub upieczeniu
można jeść w całości jak fasolę szparagową
(np. z sosem winegret lub z tahini). Również młode liście nadają się do jedzenia,
na surowo lub przyrządzone jak szpinak.
W Rzymie wyłuskane ze strąków ziarna młodego bobu,
nie większe niż paznokieć, je się na surowo, podawane
z serem pecorino romano jako przekąska do białego wina.
Większe, ale nadal zielone ziarna bobu można ugotować w osolonym wrzątku (np. z dodatkiem cząbru) i ew. obrać z łupin,lub usmażyć,
aż popęka łupina, posolić i/lub posypać przyprawami.
Bób po ugotowaniu (lub tylko zblanszowaniu) jest świetny w sałatkach, jako podstawa past, dipów czy puree, jako składnik zup i gulaszów warzywnych, a także sosów do makaronu, dań z ryżu czy omletów.

Liczne sugestie kulinarne w felietonie Agnieszki Kręglickiej z Wysokich Obcasów

Jak podaje angielska Wikipedia, bób ma wiele wartości odżywczych. Zawiera znaczne ilości błonnika, białka, żelaza, magnezu, fosforu, miedzi i manganu. To dobre źródło witamin z grupy B (zwłaszcza kwasu foliowego).
Wartości odżywcze w 100g:
wart. energetyczna 1,425 kJ (341 kcal), węglowodany 58,29 g, błonnik 25 g, tłuszcz 1,53 g, białko 26,12 g.
Witaminy: wit. B1 0,555 mg, wit. B2 0,333 mg, wit. B3 2,832 mg, wit. B6 0,366 mg, wit. B9 423 μg, wit. C 1,4 mg, wit. K 9 μg.
Mikroelementy: wapń 103 mg, żelazo 6,7 mg, magnez 192 mg, mangan 1,626 mg, fosfor 421 mg, potas 1062 mg, sód 13 mg, cynk 3,14 mg,
miedź 0,824 mg